38. haftanın sonundan sesleniyorum. Bence bu artık hamile olarak yazdığım son post olacak. Erkek çocuklar gününü doldurmadan gelmez derler ama doktorumuza göre bizim bızdık biraz aceleci :) Eşimle birlikte Rumelihisarı Kale Cafe' ye kahvaltıya gittik ve sanırım bu çocuksuz son boğaz gezintimiz dedim. Bakalım haklı çıkacakmıyım...
Mide bulantıları ve üç kez yoklayan böbrek ağrısı dışında aslında sorunsuz bir hamilelik geçirdim. 38+2. gün itibariyle toplam 12 kilo aldım ve umarım doğuma da bu kiloyla giderim. Minik bızdıkda tam 3.200 gr olmuş. Hamileliğin sonlarına yaklaştıkça ufak tefek ağrılarla birlikte tabiki biraz korku ve heyecan başladı :)
Doktorum Bülent Faka ile hamileliğin 25.haftasında tanıştık. Belki daha önce bahsetmişimdir, zorunlu bir hastane değişikliği sonrası kendisini bulduk. Bu kısa sürede kendisine güvenmemi sağladı ve şu an kafamda hiçbir soru işareti yok. Herşeyi o kadar güzel açıklıyor ki, sormak istediğiniz birşey var mı dediğinde soracak hiçbirşeyiniz kalmamış oluyor :) Çok sakin, anlayışlı ve güven veren bir doktor. Benim gibi acı eşiği yerlerde sürünen, inanılmaz nazlı ve canı kıymetli hatta birazda panik atak birini bile normal doğuma hazırladığı için kendisi zaten ayakta alkışlanacak bir doktor :) Şu an normal doğum olmaması için hiçbir engelimiz yok bakalım şartlar neyi gerektirecek. Ben bu konuya hiiççç mi hiç kafa yormuyorum, nasılsa doktorum yapılması gerekeni yapar diyorum :)
Kafamda bambaşka duygular olduğu için doğum korkusu en alt duygum şu an. İki kişi çıktığımız kapıdan üç kişi olarak, minicik bir fındıkla girecek olmamız başlı başına bir heyecan zaten :)Bizi neler bekliyor yaşayıp göreceğiz artık.
Umarım bir sonraki postumda bitanecik oğlumu sağsağlim kucağıma almış olmamın müjdesini veriyor olurum. Şimdi izninizle biraz dondurma yiyip, yatıp dinlenmem gerekiyor.
Güzel dileklerinizi ve dualarınızı eksik etmeyin...
Sevgiler
